Konuyla ilgili ayet (Bakara 233, Lokman 14, Ahkaf 15) ve hadisleri dikkate alan İslam alimlerinin büyük çoğunluğu, süt emzirme müddetinin 2 yıl, İmam Ebu Hanife ise 2,5 yıl olduğunu ifade etmişlerdir. Çocuğun menfaati ve anne-babanın rızası olduktan sonra daha öncesinde de çocuğun sütten kesilmesinde bir sakınca yoktur.
Sütten kesme vakti geçtikten sonra emzirmeye devam etmenin caiz olup olmaması noktasında ise yine iki görüş vardır:
Ulemanın ekseriyeti bunun caiz olduğu görüşündedirler. Onlar, bunu yasaklayan herhangi bir ayet ya da hadisin olmadığını delil gösterirler. Onlara göre emzirmenin ne zaman kesileceği, çocuğun menfaati ve anne-babanın kararına bağlıdır. (Bkz. Kurtubî, Ahkâmu’l-Kur’an, 3/162; el-Haddad, el-Cevheratü’n-Neyyira, 2/27)
Hanefi mezhebinden bazı fakihler ise, sütün insan vücudunun bir parçası, bir salgısı olduğunu, bir insanın vücudunun bir parçasının, bir salgısının ise bir başka insan tarafından yenilip içilmesinin caiz olmadığını dile getirirler. Emzirme süresi içinde tabii/zaruri bir durumdan dolayı çocuk annesinin sütünü içebilirken, emzirme süresi dolduğunda artık buna gerek kalmadığı için haramlık hükmü buna da uygulanır, derler. (Haskefî, ed-Dürrü’l-Muhtar, s.202)
Yukarıda zikredilen görüşlerden hareketle şunu söyleyebiliriz: Eğer herhangi mâni bir durum yoksa, çocuğun iki yıl boyunca emzirilmesi en güzelidir; âyetin (Bakara, 2/233) ifadesiyle emzirme ameliyesi tamama erdirilmiş olur. Çocuğun menfaati eğer daha önce bırakılmasını gerektiriyorsa öyle yapılır. İki yıldan sonra ise, ulemanın ihtilaf ettiği alana girmeme adına artık çocuğu sütten kesmek en iyisidir. Fakat tıbbi sebeplerden kaynaklı ya da başka bir nedenle çocuğun maslahatı icabı bir müddet daha emmesi gerektiği tespit edilmişse, bir süre daha emzirmeye devam edilebilir. 2,5 yıla tamamlanabilir, daha da gerekirse bir müddet daha uzatılabilir. Çocuğun artık ihtiyacının kalmadığı tespit edildiğinde ise sütten kesilir.