Asr-ı saadette Peygamber Efendimiz (sallallâhu aleyhi ve sellem), içkinin tedavi amacıyla kullanılmasını kesin olarak reddetmiştir. Süveyd b. Târık isimli sahabi, içkinin tedavi maksadıyla kullanılabileceğini sorduğunda, Peygamberimiz şöyle cevap vermiştir: “Hayır o bir tedavi değil, bilakis derdin ta kendisidir.” (Ebû Dâvud, “Tıbb”, 11).
Ayrıca, Efendimiz başka bir hadisinde de şöyle buyurmuştur: “Şüphesiz ki Allah, her dert için bir deva yaratmıştır. O halde tedavi olunuz. Fakat haram şeylerle tedavi olmayınız.” (Ebû Dâvud, “Tıbb”, 11).
Ancak fıkıh âlimleri, normal şartlarda haramla tedavinin yasak olduğunu, ancak zaruret durumlarında belirli şartlar altında haramla tedavinin caiz olabileceğini belirtmişlerdir. Bu şartlar şunlardır:
- İlaç kullanılmadığında insan hayatının veya sağlığının ciddi tehlikede olması,
- Onun yerini tutacak helal bir ilacın bulunmaması ve helal yolların araştırılması,
- Bu ilacı, mesleğinde uzman ve güvenilir bir Müslüman doktorun (veya mesleğinde güvenilir bir doktorun) tavsiye etmesi gerekir.