Nebiz, hurma ve kuru üzümün suya atılması ve ateşte kaynatılmasıyla elde edilen içeceklere denir. İbn Teymiye, Allah Resûlü ve sahabenin tahammur etmeden içtiklerini, alkolleşince içmeyi bıraktıklarını belirtir (İbn Teymiye, Mecmu’u’l-fetâvâ, 34/195). Nebiz, hoşaf veya şıra olarak tüketilir ve sarhoş edici hale gelmesi mümkündür.
Hanefi mezhebine göre, hurma ve kuru üzümden yapılan nebizin mayalanmış ve keskinleşmiş olsa bile içilmesi helâl görülmüştür (Serahsî, el-Mebsût, 24/5-6; Aliyyü’l-kârî, Fethu bâbi’l-inâye, 3/46-49). Hanefilere göre kaynatılarak üçte ikisi giden üzüm suyu (müselles) da helâldir (Aliyyü’l-kârî, Fethu bâbi’l-inâye, 3/46). Ebû Hanife ve Ebû Yusuf, içkilerin sarhoş etmeyen miktarının helâl olduğunu belirten hadisle delil getirirler (Dârakutnî, Sünen, 4/256; Beyhaki, es-Sünenü’l-kübra, 8/297; Taberânî, el-Mu’cemü’l-kebîr, 10/338). Ancak, zevk ve eğlence kastıyla içilmemesi ve içen kişinin sarhoş olmayacağından emin olması şarttır (İbn Âbidin, Reddü’l-muhtâr, 10/33-34; Mevsılî, el-İhtiyâr, 3/512; Aynî, el-Binâye, 9/537). İmam Muhammed ise, tüm sarhoş edici içkilerin haram olduğunu savunur (Buharî, “Eşribe”, 1; Müslim, “Eşribe”, 73; Ebu Davud, “Eşribe”, 5; Ebû Dâvud, “Eşribe”, 5; Tirmizi, “Eşribe”, 3; İbn Mâce, “Eşribe”, 10; Nesâî, “Eşribe”, 25). Hanefi fukahası, toplumda fesadın yayılması nedeniyle, İmam Muhammed’in görüşüne göre fetva vererek, bu içeceklerin içilmesini meneder (İbn Âbidin, Reddü’l-muhtâr, 10/36; Mevsılî, el-İhtiyâr, 3/512-513; Kâsânî, Bedâiü’s-sanâî, 5/116).